Ang paggunita sa Diyos ay nagdudulot ng tagumpay laban sa panlulumo at pagdaramdam.

Ang Psalms chapter 42 ay isinulat ng angkan ni Korah. Sila din ay mga manunulat ng mga Salmo katulad ni Haring David. Ang naisulat nila ay isa sa mga pagsambang awitin ng mga Israelita. Para sa mga angkan ni Korah, ang paggunita sa Diyos ay pagsamba sa Diyos. Kaya ang awitin ay puno ng mga pag-alala sa kalikasan ng Diyos at sa mga kayang gawin ng Diyos dahil sa Kanyang magagandang katangian. Dahil sa Diyos at sa pakikipag-niig sa Kanya, may pag-asa sa buhay laban sa anumang problema.

Pilit man tayong gustong talunin ng panlulumo at pagdaramdam, ang tamang paggunita sa Diyos ay mabisa pa rin. Kapag tayo bilang tao ay mas nakatuon sa mga negatibong pangyayari sa buhay, napakadaling mawalan ng pag-asa. Kapag may mga nararamdaman na panghihinayang dahil sa mga alaala na sana ay nagawa, ang tugon ay magfocus ng pansin natin sa Diyos. Dito ang pagsamba sa Diyos ay mas nagiging makabuluhan. Mas nagkakaroon ng emosyon at kaisipan na ang Diyos talaga ang ating kailangan. Kumbaga, ansarap na tamasahin ang kabutihan ng Diyos matapos ang panlulumo at pagdaramdam. Kapag nausisa natin ang ating sarili sa negatibong nanyayari sa buhay natin, doon natin mas nauunawaan ang galawan ng Diyos sa ating buhay. Sa ganitong punto, mas mula sa puso ang pagsamba at pakikipag-niig sa Diyos.

Gunitain o alalahanin kung sino talaga ang Diyos. Huwag pumayag na matakpan ng mga alalahanin ang ating pananaw sa Diyos. Simulang usisain at suriin ang ating sariling buhay at ating pananaw sa buhay. Huwag lumihis sa kanan o sa kaliwa kung ikaw ay pinadidiretso ng Diyos. Manatili sa lakarin ng pagsamba sa Diyos. Kilalanin ang Diyos. Mag-enjoy sa katapatan ng Diyos. Sambahin natin Siya ng ating buhay.

1. Ano ang mabisang pamamaraan sa paggunita sa Diyos?

2. Bakit may mga panlulumo at pagdaramdan na nangyayari pa rin sa buhay ng isang Kristiyano?

3. Papaano mas maging malapit sa Diyos?