Mula sa tamang pananaw, ang pagdurusa ay nagbubunga ng pagtitiyaga, na nagbubunga ng katatagan, na nagdudulot ng pag-asa.

Si Apostol Pablo ay may pinagsamang pananampalataya na may tamang pananaw. Lagi siyang nagtuturo ng tamang pananaw ayon sa kalooban ng DIyos. Siya ay qualified na magturo nito dahil siya mismo ay nakaranas ng iba’t-ibang pagdurusa. Ang hikayat niya sa mga mananampalataya ng taga-Roma ay magalak sa nararanasang pagdurusa. Ang tamang pananaw na ito sa gitna ng mga nararanasan nilang pagdurusa ay may mabuting dulot. Andyan ang pagtitiyaga, ang pagiging matatag, at ang pagkakaroon ng pag-asa. Si pablo ay may pananaw na mula sa Diyos kaya may mabuti siyang nakikita sa gitna ng anumang pagdurusa.

Tayo ay nararapat na magkaroon ng tamang pananaw sa tuwing nakakaranas tayo ng pagdurusa. May iba’t-ibang mga pagdurusa. Andyan ang mabigat na emosyon o pakiramdam, ang kabalisahan, ang kakulangan sa pangangailangan, ang mga di maunawaang pangyayari, mga pag-aalala, mga salitang masakit, kalooban na hindi matahimik dahil sa nagawang kasalanan, atbp. Alin man dito, kung magiging tama ang ating pananaw, ang dulot pa rin ng mga pagdurusang ito ay pagtitiyaga, pagiging matatag, at pag-asa.  May itinuturo ang Diyos sa ating mga pagdurusa.

Sikapin natin maitama ng Salita ng Diyos ang ating pananaw. Palaguin ang mga tamang pananaw na nasimulan na ng Diyos sa iyo. Magpa-correct tayo. Hindi natin alam lahat ng bagay o pangyayari. Kaya huwag natin husgahan ang ating sarili o ang ibang tao. Alamin kung ano ba talaga ang ibig sabihin ng pagiging matiyagang Kristiyano, matatag na Kristiyano, at may pag-asang Kristiyano.

1. Ayon sa verse, ano ang iba’t-ibang resulta ng pagkakaroon ng tamang pananaw sa nararanasang pagdurusa?

2. Papaano mo masusunod ang utos ng Diyos sa iyo sa gitna ng iyong pagdurusa?

3. Papaano maging tapat sa Diyos at mabuti sa iyong kapwa kahit sa kalagitnaan ng iyong pagdurusa?